En daar zijn we eindelijk weer een keer. Sorry voor het gebrek aan updates de laatste tijd. Ik heb opnieuw zoveel gedaan, gezien en moeten regelen dat het er niet van is gekomen. Op dit moment zit ik in een klein glasvezel bootje op de rivier naar het Tonlé Sap meer. Hopelijk gaat het sneller dan een van de laatste tochten, die duurde namelijk 19 uur. De reden? Te weinig water in de rivier.... Dat gebeurt dus hier, kunnen we in Nederland met onze natte voeten niet bepaald voorstellen. En het zou toch aardig balen zijn als ik het einde van mijn trip niet haal omdat ik verhonger op een riviertje in de uithoeken van Cambodia. Temperaturen lopen hier dan ook op tot 45 graden met ondraaglijke luchtvochtigheid. Het is leven van koude douche naar koude douche. Maar inderdaad, ondertussen ben ik Thailand al voorbij en ben ik onderweg naar de laatste halte in Cambodia. Een klein resumé van wat ik in zuidoost Azië heb gedaan de laatste weken. Daarbij sla ik een stukje van het geweldige Australië over, anders ben je de komende twee uur aan het beeldscherm geplakt.

Mijn zuidoost Azië tour begon in Bangkok. Ik was vooral benieuwd wanneer en waarom ik mijn cultuurshock zou ervaren. Daar hoefde ik slechts twee uur op te wachten. Ik kwam aan bij mijn hostel en om te voorkomen dat ik daar zou verhongeren ging ik naar de plaatstelijke markt. Ontzettend veel eten, heerlijke geuren, nul hygiëne. Na tien minuten te hebben rondgelopen om iets te vinden dat er op z'n minst smakelijk uit zag gaf ik toe aan de cultuurshock. Vis ligt open en bloot. Honden, katten en ratten zie je overal en het water dat ze gebruiken, volgens mij weet niemand waar dat nou echt vandaan komt. Gedesillusioneerd en nog steeds hongerig liep ik terug tot ik een klein kraampje zag met iets dat op kip leek. In Thailand kan het ook maar zo hond of kat zijn, maar dat boeide op dat moment even niet. Terug naar het hostel en met dat eten was ik meteen verkocht aan thais straateten. Het was zo lekker, het was de opmars naar het proberen van de gekste dingen. Krekels, sprinkhanen, torren, soep gemaakt van gestoofde varkenspoot, krokante varkensoren en wat allemaal nog meer. Het smaakt heerlijk en is ook nog ontzettend goedkoop.

Uiteraard Bangkok wat verkend; de Golden Mount (tempel op een heuvel in het centrum), Koh San road (toeristengebied), weekendmarkets (35 hectare aan rommel, eten en kunst) en het red light district. Daar voelde me ik absoluut niet op mijn gemak. Tieners die worden meegenomen door dikke grijze/kale westerse mannen... Je wilt er niet eens aan denken wat er vervolgens gebeurt met die kinderen.

Vervolgens naar Chiang Mai om een overload aan tempels te zien, de een mooier dan de ander en volgens de chauffeurs moet je die andere ook echt zien, want die heeft een speciaal verhaal.

In Chiang Rai een scooter gehuurd en een dagje rondgescheurd door de buitengebieden. Een van de mooiste tempels gezien, the white temple. De naam zegt genoeg lijkt me. Nog een schitterende waterval bezocht (in Nieuw Zeeland had ik er nog niet genoeg gezien) en een theeplantage bezocht. Was geinig om te zien , het enige dat ik er niet begreep waren de giraffen en zebra's. Ik had nog wat tijd over voordat ik naar een voetbalwedstrijd zou gaan van de plaatstelijke club, dus ging ik op zoek naar de buddhagrotten. Gelukkig stond het nergens aangegeven en ben ik er drie keer langs opgereden om bijna zonder benzine te stranden in de middle of nowhere. Uiteindelijk toch gevonden, maar de grotten waren vervallen en er was weinig nieuws te zien. Wat wel zeer interessant was waren de locals. Bamboe hutten met niets er in om te slapen, mensen zwemmen in de rivier om hun kleren te wassen, behoefte te doen en tanden te poetsen etc. Onvoorstelbaar, wat een leven hebben die mensen.

Ko Tao was de volgende bestemming, om mijn duikbrevet te halen. Een hele uitdaging om daar te komen zodra ik in Chumphon uit de bus stapte. Miscommunicatie, taalbarrière, een motorchauffeur die graag geld verdiende, het hield me niet tegen om op tijd bij de ferry te zijn. De volgende drie dagen stond in het teken van leren duiken waardoor ik nu gecertificeerd ben om samen met een duikbuddy, autonoom, tot 18 meter diepte te duiken. De mensen van de duikschool waren zo chill dat het een geweldige ervaring werd. Om wat meer van Thailand te zien besloot ik niet rond te hangen en naar Ko Pha Ngan te vertrekken. Een dagje rondscheuren op het eiland (die scooters halen gewoon 100 km/h) waarbij ik de meest fantastische stranden heb gevonden. Van een privé beach tot fantastische zandstranden met hangmatten en wonderschoon uitzicht. Verder is Ko Pha Ngan eigenlijk dood. Het komt tot leven voor de fameuze fullmoon partys. Gekke reizigers die zich lam zuipen met emmers (letterlijk) alcohol tijdens volle maan. Lam zuipen doe ik niet aan mee hoor mam!

Ik had de keus om naar het westen van Thailand te gaan of terug naar Ko Tao. Het werd Ko Tao, hetnis daar prachtig en ik wilde even chillen na al het heen en weer springen. Het westen zou opnieuw veel tijd in de bus betekenen.

Wat doe je dan op Ko Tao? Snorkelen, kayakken en cliffjumpen, met hier en daar een alcoholisch drankje. Twee dagen voor ik ging besloten we uit te gaan, waarna we nog even een duik in de zee namen en uiteindelijk mijn portomonnee werd gestolen. Gelukkig alleen wat geld en mijn rijbewijs. Het kon slechter.

Dat was het einde van Thailand al weer en Cambodia was het volgende land omaf te kruisen. Phnom Penh is het startpunt waar de killingfields niet gemist mogen worden. Een indrukwekkende plek waar het gruwelijke verleden van de Khmer Rouge duidelijk is te zien. Meer dan 12.000 mensen zijn hier vermoord omdat 1 man het ideaal nastreefde. In heel Cambodia is een kwart van de bevolking tussen 1975 en 1978!!!!!!! uitgeroeid. Zo kort geleden nog maar en het land er nog steeds onder. Onvoorstelbaar als je daar rond loopt en de verhalen hoort. Tuol Sleng was de gevangenis die er bij hoorde, waar mensen voor dagen gemarteld werden om valse bekentenissen af te geven. Gewoonweg idioot.

Vanuit Phnom Penh nam ik de bus naar Sihanoukville en de boot naar Koh Rong. Met een groepje wat tijd door gebracht en een dagtrip gedaan met snorkelen, vissen, chillen, bbq, zonsondergang en zwemmen in bioluminescend plankton. Vissen met een handlijn, wat mij zes vissen opleverde, chillen op een van de mooiste stranden ooit, verse bbq op de boot na het zien van de zonsondergang onder het genot van een whiskey en een sprong in het water om het plankton licht te doen geven. Prachtige dag! Daarna kregen we wat regen en ging de weg terug naar Sihanoukville waar ik onverwachts op een halfmoonparty terecht kwam. Min of meer hetzelfde als de full moon party. Uitkomst lijkt me voorspelbaar toch.

Om nog wat meer van het echte cambodiaanse leven te zien, deed ik een countryside tour in Kampot. Een trip naar de zoutvelden, peperfarm, buddha grot, kep en een vissersdorpje gaven, zover mogelijk, een beetje een beeld van hoe zwaar het leven in Combodia is. Op de zoutvelden werken ze 10 uur lang, in de brandende zon, enorm fysiek werk voor 10 dollar per dag. Dat is het minimumloon in Nederland per uur!

Een dagje in de bus naar Battambang om nog meer Cambodia te zien. Ik en Steven ontmoetten de direkteur van een organisatie die arme kinderen helpt om toch naar school te kunnen gaan. Als directeur verdient hij 150 dollar per maand en helpt hij ruim 500 kinderen en volwassenen om toch te kunnen studeren. Ik weet zeker dat ze hier geem goudem handdruk geven als hij besluit te stoppen...

Om toch rond te komen was hij ook tuktuk chauffeur en nam hij ons mee voor een dag naar zijn school. 9 in elkaar geknutselde lokalen van stokken en golfplaten. Helaas was zomdag en waren er slechts een paar kinderen, en die waren zo blij om ons te zien en wat engels te leren. Schitterend om ze blij te zien met zoiets simpels. Dag was uiteraard meteen geslaagd! Verder een ritje gemaakt op een oude gammele bamboetrein waarvan de rails zowat uit elkaar valt. Een wijnmakerij bezocht (van Cambodiaanse wijn zal ik nog bezopen raken, wat een bocht), '1000' islands, een vleermuisgrot met miljoenen vleermuizen die bij schemering allemaal uitvliegen. Een visdorpje, een door chinesen gebouwde dam en de Banan (betekent bidden in Cambodiaans) tempel. Opnieuw een drukke, indrukwekkende en zeer geslaagde dag. Om Cambodia af te sluiten ben ik nu dus onderweg naar Siem Reap om morgen het grootste tempelcomplex in de wereld te bezoeken, Angkor Wat. Een van de grootste toeristische trekpleksters in dit arme land. En wat we gister hoorden is dag het niet eens meer cambodiaans is. Een of andere Vietnamees heeft gebruikt gemaakt van de armoede en het hele complex gekocht. Hetgeen waar Cambodia trots op kon zijn en geld mee kon verdienen om het land op te bouwen.... Is in Vietnamese handen. Nog steeds profiteren de rijke landen van de armoede.

En dan.... Dan is het al weer tijd om naar huis te gaan. Negen maanden of avonturen, ups and downs, ervaringen, culturen, verhalen, schoonheid, rijkdom, armoede en levenservaring zitten er bijna op. De laatste trip gaat naar Bangkok om zaterdagavond nederlandse tijd in het vliegtuig naar schiphol te stappen.

Een dubbel gevoel, er is zo veel meer te zien en te doen. Eens is het voldoende en noodzaakt mijn bankrekening om huiswaarts te keren. Opnieuw te gaan werken om voldoende draagvlak te creëren om opnieuw de wereld te verkennen. Een aantal dingen staan vast na deze reis; ik ben zeker veranderd, mijn geld is op en meer reizen gaan zeker volgen. Khob khun krup en tot snel!!